ΜονΕφΘεσ 2289/2022: προθεσμία άσκησης έφεσης και αναστολή προθεσμιών λόγω covid-19

Λήψη απόφασης σε μορφή word

Αριθμός   2289/2022

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ  ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

     Συγκροτήθηκε από τη Δικαστή Κωνσταντία Συροπούλου, Εφέτη και από τη Γραμματέα Μυρτώ Καζαντζή.

     Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριο την   22-9-2022, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

     ΤΟΥ ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ – ΕΝΑΓΟΝΤΟΣ: ………….. του ……….., κατοίκου …………., επί της οδού ……… αριθμ. …, με ΑΦΜ ………, ο οποίος παραστάθηκε διά του πληρεξουσίου του δικηγόρου ………… (ΑΜ ………..), ο οποίος κατέθεσε προτάσεις.

     ΤΩΝ ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΩΝ – ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ: 1) ………….. του ………., κατοίκου ………….., επί της οδού ……….. αριθμ. …, 2) ……………… του ……………., κατοίκου ……….., επί της οδού ………… αριθμ. ….. και 3) Ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία «…………..», ως καθολικός  διάδοχος, κατόπιν απορροφήσεως της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας με την επωνυμία «……………..», κατόπιν τροποποίησης της επωνυμίας της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρίας «…………..», που εδρεύει στην ………..,  οδός ………….αριθμ. ……, με ΑΦΜ ………….., όπως εκπροσωπείται νόμιμα, οι οποίοι παραστάθηκαν διά του πληρεξουσίου τους δικηγόρου ………………. (ΑΜ ……..), ο οποίος κατέθεσε προτάσεις.

     Ο εκκαλών με την ανώνυμη εταιρία με την επωνυμία «…………..», που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη και η οποία δεν είναι διάδικος στην παρούσα δίκη, άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης την από 25-8-2015 και  με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./1-9-2015 αγωγή,  που στρεφόταν κατά των εφεσιβλήτων και  ζήτησε όσα αναφέρονται σε αυτήν.

Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων η  3261/2017 μη οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης,  η οποία ανέβαλε την έκδοση της οριστικής απόφασης προκειμένου να διεξαχθεί ιατρική πραγματογνωμοσύνη. Στη συνέχεια, με τη με αριθμ. έκθ. κατ. ………/27-9-2018 κλήση των εναγόντων η υπόθεση επανεισήχθη προς συζήτηση και εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων η 8156/2019 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, η οποία δέχθηκε εν μέρει  την αγωγή ως βάσιμη στην ουσία της.

     Ο εκκαλών – πρώτος ενάγων άσκησε την από 12-4-2022 έφεσή του, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου με αριθμό έκθεσης κατάθεσης   …………/12-4-2022,  για την οποία  ορίσθηκε δικάσιμος με την υπ΄ αριθμ. ………../12-4-2022 Πράξη  της Γραμματέα του Δικαστηρίου αυτού η αναφερόμενη στην  αρχή της απόφασης, κατά την οποία κι έγινε η συζήτηση της υποθέσεως.

     Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων, οι οποίοι παραστάθηκαν όπως προαναφέρθηκε, αναφέρθηκαν στις προτάσεις τους, που κατέθεσαν εμπρόθεσμα.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

     Στην παρ. 1 του άρθρου 74 του Ν. 4690/2020 ( «Κύρωση Π.Ν.Π. σχ. με κορωνοϊό/Επαναλειτουργία δικαστηρίων»- ΦΕΚ A΄ 104/30-5-2020) ορίζεται ότι: «1. Το χρονικό διάστημα της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων και των εισαγγελιών της Χώρας (13.3.2020 – 31.5.2020) δεν υπολογίζεται στις νόμιμες και δικαστικές προθεσμίες για τη διενέργεια διαδικαστικών και εξώδικων πράξεων, καθώς και άλλων ενεργειών ενώπιον των δικαστηρίων, συμβολαιογράφων ως υπαλλήλων του πλειστηριασμού, υποθηκοφυλακείων, κτηματολογικών γραφείων και άλλων τρίτων προσώπων. Μετά τη λήξη της παραπάνω αναστολής οι προθεσμίες αυτές τρέχουν για όσο χρονικό διάστημα υπολείπεται για να συμπληρωθεί η αντίστοιχη προβλεπόμενη από τον νόμο προθεσμία. Ειδικότερα οι προθεσμίες της παρ. 2 του άρθρου 215, των παρ. 1 και 2 του 237 και του άρθρου 238 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (ΚΠολΔ), καθώς και οι προθεσμίες άσκησης ανακοπών, με εξαίρεση τις προθεσμίες του άρθρου 934 ΚΠολΔ, ένδικων μέσων και πρόσθετων λόγων δεν συμπληρώνονται, αν δεν παρέλθουν επιπλέον τριάντα (30) ημέρες από την προβλεπόμενη λήξη τους». Με τη ρύθμιση δε του ως άνω άρθρου, η διαδρομή της προθεσμίας συνεχίζεται (χωρίς να αφετηριάζεται εκ νέου) από την άρση της αναστολής (1.6.2020) και μέχρι πέρατος της προθεσμίας, με την πρόσθεση και άλλων 30 ημερών στις προθεσμίες που ειδικά προβλέπονται στο εδ. γ της § 1 επ’ αυτού. Το αντικείμενο της παρ. 1 εξαντλείται αποκλειστικά στη ρύθμιση της επίπτωσης της αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων κατά την κρίσιμη περίοδο από 13.3.2020 – 31.5.2020 στις δικονομικές και νόμιμες προθεσμίες (ΚΥΑ Δ1α/ΓΠοικ.17733 ΦΕΚ Β΄833/12-3-2020, ΚΥΑ Δ1α/ΓΠοικ.33202 ΦΕΚ Β΄2033/28-5-2020).  Στη συνέχεια, στο άρθρο 83 του του Ν. 4790/2021 (ΦΕΚ Α` 48/31-3-2021) περιλήφθηκαν διατάξεις για την επαναλειτουργία των δικαστηρίων και στην παράγραφο 1 αυτού  ορίζεται ότι : «Το χρονικό διάστημα από τις 7.11.2020 έως και την ημερομηνία λήξης της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων και των εισαγγελιών της χώρας, δυνάμει της κοινής υπουργικής απόφασης του άρθρου 11 της από 11.3.2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (Α`  55), η οποία κυρώθηκε με το άρθρο 2 του ν. 4682/2020 (Α΄  76), δεν υπολογίζεται στις νόμιμες και δικαστικές προθεσμίες για τη διενέργεια διαδικαστικών και εξώδικων πράξεων, καθώς και άλλων ενεργειών ενώπιον των δικαστηρίων, συμβολαιογράφων ως υπαλλήλων του πλειστηριασμού, υποθηκοφυλακείων, κτηματολογικών γραφείων και άλλων τρίτων προσώπων, καθώς και στις προθεσμίες παραγραφής των συναφών αξιώσεων. Μετά τη λήξη του χρονικού διαστήματος του πρώτου εδαφίου, οι προθεσμίες αυτές τρέχουν για όσο χρονικό διάστημα υπολείπεται για να συμπληρωθεί η αντίστοιχη προβλεπόμενη από τον νόμο προθεσμία. Οι προθεσμίες που ανεστάλησαν κατά τα προηγούμενα εδάφια, δεν συμπληρώνονται, εάν δεν παρέλθουν επιπλέον δέκα (10) ημέρες από την προβλεπόμενη λήξη τους». Ειδικότερα δε για την Περιφερειακή Ενότητα Θεσσαλονίκης δημοσιεύτηκε η ΚΥΑ Δ1α/ΓΠοικ. 69239 – ΦΕΚ 4777/Β’ /29-10-2020, βάσει της οποίας το χρονικό διάστημα  που δεν υπολογίζεται στις ως άνω προθεσμίες είναι από 30-10-2020 έως 5-4-2021 (ΚΥΑ Δ1α/ΓΠ.οι. 20651 ΦΕΚ Β΄ 1308/3-4-2021). Ακολούθως,  με την ερμηνευτική διάταξη του άρθρου 25 του Ν.  4792/2021(A` 54) ορίστηκε ότι:  “Κατά την αληθή έννοια του άρθρου 83 του ν. 4790/2021 (Α΄ 48), ως ημερομηνία λήξης της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των πολιτικών δικαστηρίων της χώρας για τον υπολογισμό των νόμιμων και δικαστικών προθεσμιών, λογίζεται η ημερομηνία άρσης της αναστολής των προθεσμιών, η οποία επήλθε με τη λήξη ισχύος της υπό στοιχεία Δ1α/Γ.Π.οικ.18877/26.3.2021 κοινής απόφασης των Υπουργών Οικονομικών, Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Προστασίας του Πολίτη, Εθνικής Άμυνας, Παιδείας και Θρησκευμάτων, Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Υγείας, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Πολιτισμού και Αθλητισμού, Δικαιοσύνης, Εσωτερικών, Μετανάστευσης και Ασύλου, Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Υποδομών και Μεταφορών, Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και του Υφυπουργού στον Πρωθυπουργό “Έκτακτα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας από τον κίνδυνο περαιτέρω διασποράς του κορωνοϊού COVID-19 στο σύνολο της Επικράτειας για το διάστημα από τη Δευτέρα 29 Μαρτίου 2021 και ώρα 6:00 έως και τη Δευτέρα, 5 Απριλίου 2021 και ώρα 6:00” (Β` 1194), ήτοι η 6.4.2021″». Με τη ρύθμιση του άρθρου 83 του Ν. 4790/2021 ο νομοθέτης επιχείρησε να αντιμετωπίσει το πλήθος των ερμηνευτικών προβλημάτων που ανέκυψαν εξαιτίας της αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων από 07-11-2020 και εντεύθεν. Η ρύθμιση κατά τα ουσιώδη σημεία της επιχειρεί να αντιγράψει το μάλλον επιτυχημένο πρότυπο του άρθρου 74 Ν. 4690/2020, που ρύθμισε την επαναλειτουργία των δικαστηρίων μετά την αναστολή της περιόδου από 13-3-2020 έως 31-5-2020, με κατ΄ ιδίαν αποκλίσεις, οι οποίες εν μέρει μόνον δικαιολογούνται από το γεγονός ότι στη δεύτερη περίοδο της πανδημίας η αναστολή της λειτουργίας των δικαστηρίων δεν υπήρξε ενιαία και καθολική. Στην περίπτωση δικονομικών προθεσμιών που εκφράζονται σε μήνες, τίθεται το ζήτημα για τον ενδεδειγμένο τρόπο υπολογισμού της διαδρομής της σωζόμενης προθεσμίας μετά την αναστολή. Ουσιαστικά, ο προβληματισμός αναφύεται εδώ ενόψει του γεγονότος ότι λόγω της αναστολής, προθεσμίες οι οποίες αρχικά εκφραζόταν σε έτη ή μήνες, έχουν μετασχηματισθεί εκ του αποτελέσματος σε προθεσμίες αποτελούμενες από μήνες και ημέρες. Δοθέντος ότι ο νομοθέτης παρέλειψε να περιλάβει ειδική ρύθμιση στο άρθρο 83 του Ν. 4790/2021, διαφαίνεται ασφαλέστερη η αντιμετώπιση του προβλήματος μέσω της προσφυγής στη ρύθμιση του άρθρου 145 παρ. 5 ΚΠολΔ.  Το πεδίο εφαρμογής του άρθρου 83 παρ. 1 του Ν. 4790/2021 καταλαμβάνει (κατ’ αρχήν) προθεσμίες ενδίκων βοηθημάτων και μέσων οι οποίες καταλήφθηκαν από την αναστολή της περιόδου 7-11-2020 έως 6-4-2021, είτε επειδή αφετηριάσθηκαν πριν τις 7-11-2020, είτε επειδή το αφετήριο γεγονός της προθεσμίας έλαβε χώρα στη διάρκεια της αναστολής. Ο νομοθέτης παρέλειψε να προσδιορίσει την «προβλεπόμενη λήξη» της προθεσμίας και ειδικότερα να εξειδικεύσει αν η ρύθμιση αναφέρεται στην προβλεπόμενη λήξη της προθεσμίας χωρίς να προσμετρούνται οι ημέρες της αναστολής ή στη λήξη της προθεσμίας όπως αυτή διαμορφώνεται μετά την αφαίρεση των ημερών της αναστολής. Ορθότερο και συνεπέστερο προς στη λειτουργία της αναστολής, όπως αυτή διαμορφώνεται στη ρύθμιση, είναι να γίνει δεκτή η δεύτερη εκδοχή (βλ. Παν. Γιαννόπουλο, Η ρύθμιση του άρθρου 83 του Ν. 4790/2021 Ερμηνευτικά ζητήματα που αναφύονται από τη ρύθμιση του άρθρου 83 Ν. 4790/2021 όσον αφορά την επαναλειτουργία των πολιτικών δικαστηρίων – Εισήγηση σε ηλεκτρονική ημερίδα του ΔΣ Καβάλας (28-4-2021), Sakkoulas online, αρ. 1). Σκοποί των ρυθμίσεων των ως άνω άρθρων (74 του Ν. 4690/2020 και 83 του του Ν. 4790/2021)  ήταν τόσο η διασφάλιση των δικαιωμάτων των διαδίκων, με την παροχή σ΄αυτούς ενός ευλόγου και επαρκούς  χρόνου για την άσκηση των δικονομικών τους δικαιωμάτων και την αποτροπή του αιφνιδιασμού τους σε περίπτωση που  κάποια δικονομική  προθεσμία θα έληγε σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά την άρση εκάστης αναστολής λειτουργίας των δικαστηρίων όσο και η θεραπεία λόγων δημοσίου συμφέροντος (δημόσιας υγείας), έτσι ώστε με το διαδικαστικό πλαίσιο της επαναλειτουργίας των δικαστηρίων, μετά τις χορηγηθείσες αναστολές, να διασφαλίζεται η αποτροπή, στο μέτρο του εφικτού, του συνωστισμού στις γραμματείες, στις δικαστικές υπηρεσίες και στα ακροατήρια των δικαστηρίων στο διάστημα αμέσως μετά την άρση της αναστολής. Ο νομοθέτης αξιολογώντας διαφορετικά κάθε φορά τα δεδομένα εκάστης αναστολής στα πλαίσια της πανδημίας, στη μεν πρώτη περίπτωση της αναστολής από 13-3-2020 έως 31-5-2020, προέκρινε τη χορήγηση προθεσμίας παράτασης 30 ημέρων για τις προθεσμίες που θα έληγαν μετά την αναστολή αυτή, στη δε δεύτερη περίπτωση της αναστολής  από 7.11.2020 (30-10-2020 για τα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης) έως 6.4.2021 επέλεξε τη χορήγηση συντομότερης προθεσμίας παράτασης και δη μόνο αυτή των 10  ημερών για τις προθεσμίες που θα έληγαν μετά την αναστολή αυτή. Ειδικότερα, οι ρυθμίσεις των  άρθρων 1 § 1 εδ. τελ. του άρθρου 74 του Ν. 4690/2020 και 1 § 1 εδ. τελ. του άρθρου 83 του του ν. 4790/2021, έχουν εξαιρετικό χαρακτήρα, οπότε το πεδίο εφαρμογής τους καταλαμβάνει αποκλειστικά τις περιοριστικά αναφερόμενες στις διατάξεις αυτές προθεσμίες και την περίοδο της αναστολής στην οποία η καθεμία από τις διατάξεις αυτές αναφέρεται. Έτσι, οι παρατάσεις που χορηγήθηκαν με τα άρθρα 74 του ν. 4690/2020 και 83 του του ν. 4790/2021 για επιπλέον  30 ημέρες και  10 ημέρες αντίστοιχα από την άρση των αναστολών,  προβλέφθηκαν κατ’ εξαίρεση για τις δικονομικές προθεσμίες που θα έληγαν  σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά την άρση καθεμίας από τις χορηγηθείσες αναστολές, που για μεν την πρώτη διάταξη ( άρθρ.74 παρ.1 του ν. 4690/2020) ήταν από 13.3.2020 – 31.5.2020, για δε τη δεύτερη διάταξη (άρθρ. 83 του του ν. 4790/2021) ήταν από 30-10-2020 έως 6-4-2021 (για τα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης). Η πρακτική σημασία  δε των παρατάσεων αυτών (< 30 ημερών και < 10 ημερών) εντοπιζόταν για όσες περιπτώσεις δικονομικών προθεσμιών καταλείπετο βραχύ χρονικό περιθώριο ως τη λήξη τους για καθεμία από τις ως άνω χορηγηθείσες αναστολές, ήτοι αφορούσε τις περιπτώσεις κατά τις οποίες το χρονικό σημείο λήξης της προθεσμίας ενέπιπτε σε χρονικό σημείο μετά την άρση εκάστης αναστολής, το οποίο μετατίθεται κατά 30 μέρες στην πρώτη αναστολή και κατά 10 μέρες στη δεύτερη αναστολή (βλ. Ενημερωτικό Σημείωμα για τις ρυθμίσεις της υπ’ αρ. 316/27.5.2020 τροπολογίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης επί του ΣχΝ του Υπουργείου Υγείας για την Κύρωση της από 13.4.2020 ΠΝΠ «Μέτρα για την αντιμετώπιση των συνεχιζόμενων συνεπειών της πανδημίας του κορωνοϊού COVID-19 κ.λ.π. – Κ.Φ. Καλαβρός, Σπ. Τσαντίνης, Π. Σ. Γιαννόπουλος). Εξάλλου, στο άρθρο 49 του ν. 4963/2022, με τίτλο «Πεδίο εφαρμογής της αναστολής των προθεσμιών που εισήχθησαν με το πρώτο και δεύτερο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 74 του ν. 4690/2020 και την παρ.1 του άρθρου 83 του ν. 4790/2021»,   ορίζεται ότι: « 1. Κατά την αληθή έννοια του πρώτου εδαφίου της παρ. 1 του άρθρου 74 του ν. 4690/2020 (Α΄104) και του πρώτου εδάφιου της περ. α΄ της παρ. 1 του άρθρου 83 του ν.4790/2021 (Α΄48) ως προθεσμίες άσκησης ενδίκων βοηθημάτων και μέσων που ανεστάλησαν κατά το διάστημα από 13.3.2020 ως 31.5.2020 και από 7.11.2020 έως 5.4.2021, νοούνται και οι προθεσμίες της παρ. 2 του άρθρου 518, της παρ. 5 του άρθρου 545 και της παρ. 3 του άρθρου 564 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας [π.δ.503/1985, (Α΄182) ΚΠολΔ].  2. Κατά την αληθή έννοια του τρίτου εδαφίου της παρ. 1 του άρθρου 74 του ν. 4690/2020 και του τρίτου εδαφίου της περ. α΄ της παρ. 1  του άρθρου 83 του ν.4790/2021 ως προθεσμίες άσκησης ενδίκων μέσων των οποίων παρατείνεται η λήξη νοούνται και οι προθεσμίες της παρ. 2 του άρθρου 518, της παρ. 5 του άρθρου 545 και της παρ. 3 του άρθρου 564 ΚΠολΔ». Η διάταξη αυτή θεσπίστηκε μετά τη διχογνωμία που είχε ανακύψει στη νομολογία σχετικά με το αν  καταλαμβάνονται από το χρονικό διάστημα της αναστολής και οι καταχρηστικές προθεσμίες, όπως αυτές των άρθρων 564 παρ.3 ΚΠολΔ για την αναίρεση και  518 παρ.2 ΚΠολΔ για την έφεση (βλ. ενδεικτικά την ΑΠ 460/2022 σύμφωνα με την οποία η καταχρηστική προθεσμία της αναίρεσης καταλαμβανόταν από το  διάστημα της αναστολής και την ΑΠ 762/2022 σύμφωνα με την οποία η καταχρηστική προθεσμία της αναίρεσης δεν είναι επιδεκτική αναστολής) και ορίστηκε πλέον ρητά ότι σύμφωνα με τα άρθρα 74 παρ. 1 και  83 παρ.1 του ν.4790/2021  ως προθεσμίες άσκησης ενδίκων βοηθημάτων και μέσων που ανεστάλησαν κατά το διάστημα από 13.3.2020 ως 31.5.2020 και από 7.11.2020 έως 6.4.2021 και των οποίων  παρατείνεται η λήξη νοείται μεταξύ άλλων και η προθεσμία της παρ. 2 του άρθρου 518 ΚΠολΔ. Συνακόλουθα προς τα ανωτέρω, στην περίπτωση που η ως άνω  καταχρηστική διετής προθεσμία της έφεσης εκκινήσει πριν την πρώτη χορηγηθείσα αναστολή (από 13-3-2020 έως 31-5-2020) και στη συνέχεια συνεχίσει και καταληφθεί και από το χρονικό διάστημα  και της δεύτερης χορηγηθείσας αναστολής (από 30-10-2020 έως 6-4-2021), μετά την οποία και λήγει αυτή ( όπως στην ένδικη περίπτωση ), αναφύεται δικονομικό ζήτημα αν για τη δοθείσα παράταση προκειμένου να παραταθεί η λήξη της προθεσμίας της έφεσης θα πρέπει να αθροιστούν οι προθεσμίες των 30 ημερών του άρθρου 74 παρ.1 εδ. γ΄ του ν. 4690/2020  και των 10 ημερών του άρθρου 83 παρ.1 εδ. γ΄ του ν. 4790/2021, ώστε η προθεσμία αυτή να παραταθεί μετά τη λήξη της για σαράντα ημέρες ή αν για την παράταση μετά την λήξη της προθεσμίας θα ισχύσουν μόνο οι 10 ημέρες του  άρθρου 83 παρ.1 εδ. γ΄ του ν. 4790/2021. Το Δικαστήριο, με βάση τα ως άνω εκτεθέντα, και λαμβανομένου υπόψη ότι η προθεσμία της έφεσης είναι ενιαία και λήγει άπαξ, καθώς και του ότι επρόκειτο για εξαιρετικές και ειδικές ρυθμίσεις, ώστε κάθε άρθρο από τα προαναφερόμενα είχε διαφορετικό πεδίο εφαρμογής και δη, όπως προαναφέρθηκε, το άρθρο 74 παρ. 1 εδ. γ’ του ν.4690/2020 αναφερόταν στις προθεσμίες που  ανεστάλησαν αποκλειστικά κατά το διάστημα από 13.3.2020 ως 31.5.2020 και έληγαν μετά από αυτό, ενώ το άρθρο 83 παρ.1 εδ. γ΄ του μεταγενέστερου ν. 4790/2021, ρύθμισε ειδικά τα ζητήματα που ανέκυψαν κατά την περίοδο της αναστολής  από 7.11.2020 (30-10-2020 για τα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης) έως 6.4.2021 και  αφορά  τις προθεσμίες που έληγαν μετά το ως άνω διάστημα, άγεται στην κρίση ότι στην ως άνω περίπτωση, εφόσον η προθεσμία της έφεσης δεν έληξε κατά το ενδιάμεσο χρονικό διάστημα που ήταν εκτός των ως άνω δύο αναστολών, ήτοι από 1-6-2020 έως 29-10-2020, εφαρμοστέα τυγχάνει αποκλειστικά η διάταξη του άρθρου 83 παρ.1 εδ. γ΄ του ν.4790/2021, ώστε η δοθείσα παράταση για την περίπτωση που η διετής προθεσμία της έφεσης λήγει μετά την περίοδο της δεύτερης αναστολής από 7.11.2020 έως 6.4.2021  να είναι μόνο αυτή των 10 ημερών. Η εκδοχή αυτή παρίσταται συνεπέστερη προς τη διαγραφόμενη βούληση του νομοθέτη. Επίσης, το συμπέρασμα αυτό, συνάγεται τόσο από τη γραμματική διατύπωση των ως άνω άρθρων ( 74 παρ.1 του ν. 4690/2020  και 83 παρ.1  του ν. 4790/2020), καθένα από τα οποία αναφέρεται σε διαφορετικό χρονικό διάστημα αναστολής, όσο και από την τελολογική τους θεώρηση, καθώς αφενός μεν κατά τον χρόνο ισχύος της διάταξης του άρθρου 74 του ν.4690/2020 δεν ήταν γνωστό ότι μετά από ορισμένο διάστημα θα ήταν απαραίτητη η θέσπιση νέας αναστολής των δικονομικών προθεσμιών, αφετέρου δε, ενόψει του ότι ο δικονομικός νομοθέτης τελούσε εν γνώσει των συνεπειών της ως άνω πρώτης αναστολής, αν ήθελε την άθροιση των ημερών εκάστης παράτασης για την περίπτωση που η προθεσμία της έφεσης έληγε μετά τις 6-4-2021 (άρση της δεύτερης αναστολής) θα το προέβλεπε ρητά είτε στο άρθρο 83 παρ.1 του ν. 4790/2021, με το οποίο ρύθμισε τα δικονομικά ζητήματα που ανέκυψαν κατά τη δεύτερη αναστολή, είτε στο άρθρο 49 του ν. 4963/2022, με το οποίο αποσαφήνισε ποιες προθεσμίες καταλαμβάνονται από την αναστολή των δικονομικών προθεσμιών που εισήχθησαν με τα άρθρα 74 παρ.1 του ν. 4690/2020  και 83 παρ.1  του ν. 4790/2020.

     Στην προκείμενη περίπτωση, η από 12-4-2022 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………/12-4-2022 έφεση του εν μέρει ηττηθέντος πρώτου ενάγοντος κατά της 8156/2019 οριστικής  απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των αυτοκινητικών διαφορών  αρμοδίως εισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρ. 498, 19 ΚΠολΔ) και για το παραδεκτό της έχει καταβληθεί το προβλεπόμενο από τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 ΚΠολΔ παράβολο ποσού εκατό (100) ευρώ. Ειδικότερα, ως προς την εμπρόθεσμη άσκηση της κρινόμενης έφεσης σημειώνονται τα ακόλουθα:  Η εκκαλουμένη απόφαση, η οποία δεν επιδόθηκε από κάποιον από τους διαδίκους  στον άλλον, δημοσιεύθηκε στις 11-7-2019 και επομένως η διετής καταχρηστική  προθεσμία άσκησης της έφεσης (άρθρ. 518 παρ.2 ΚΠολΔ) άρχισε στις 12-7-2019, δηλαδή την επομένη της δημοσίευσης της εκκαλουμένης, και θα έληγε κανονικά στις 12-7-2021. Μέχρι την έναρξη της πρώτης χορηγηθείσας αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων, στις 13-3-2020, η προθεσμία της έφεσης που είχε διαδράμει ήταν αυτή των 8 μηνών.    Ωστόσο, το χρονικό διάστημα της αναστολής λειτουργίας των δικαστηρίων  από  13-3-2020 έως 31-5-2020 (2 μήνες και 18 ημέρες),  σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στη μείζονα σκέψη, δεν υπολογίζεται  στην προθεσμία άσκησης της έφεσης και έτσι, μετά τη λήξη της παραπάνω αναστολής,  η προθεσμία αυτή συνέχισε να τρέχει πάλι από 1-6-2020, ενώ η προβλεπόμενη λήξη της μετατέθηκε από τις 12-7-2021 (+ 2 μήνες και 18 ημέρες της αναστολής)  στις  30-9-2021. Ωστόσο, ενδιάμεσα και πριν  την κατά τα ως άνω λήξη της, η προθεσμία της έφεσης καταλήφθηκε και από τη δεύτερη αναστολή της λειτουργίας των δικαστηρίων λόγω της πανδημίας του covid-19, που ειδικότερα για τα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης ήταν από 30-10-2020 έως 6-4-2021 (ήτοι 5 μήνες και 8 ημέρες). Το τελευταίο χρονικό διάστημα επίσης δεν προσμετράται στην προθεσμία του άρθρου 518 παρ.2 ΚΠολΔ),  οπότε  από τη διετή αυτή προθεσμία είχαν διαδράμει άλλοι 5 μήνες (από 1-6-2020 έως 29-10-2020).  Έτσι, συνολικά, δεν υπολογίζεται στην προθεσμία της υπό κρίση έφεσης,  λόγω, των ως άνω αναστολών και του εξ αυτής μη υπολογισμού των χρονικών διαστημάτων από 13.3.2020 έως 31.5.2020 (2 μήνες και 18 ημέρες) και από 30.10.2020 έως 6.4.2021 (5 μήνες και 8 ημέρες), συνολικά χρονικό διάστημα  7 μηνών και 26 ημερών, σύμφωνα με τις προεκτεθείσες διατάξεις των άρθρων 74 παρ.1 εδ.α του Ν. 4690/2020 και 83 παρ.1 εδ.α του Ν. 4790/2021 (ΑΠ 987/22 ΝΟΜΟΣ). Μετά δε τη λήξη της τελευταίας παραπάνω αναστολής, η οποία  επήλθε  στις 6-4-2021 (άρθρ. 25 του Ν. 4792/2021), η προθεσμία της έφεσης συνέχισε  για όσο χρονικό διάστημα υπολειπόταν για να συμπληρωθεί και μέχρι την κατάθεσή της στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 12-4-2022, παρήλθαν ακόμη 12 μήνες και έξι ημέρες. Συνολικά δηλαδή, μετά την αφαίρεση του χρονικού διαστήματος των χορηγηθεισών αναστολών (από 13-3-2020 έως 31-5-2020 και από 30-10-2020 έως 6-4-2021), ο εκκαλών κατέθεσε την έφεσή του έπειτα από διάστημα (8 μήνες + 5 μήνες + 12 μήνες και 6 ημέρες =) 25 μηνών και έξι ημερών από τη δημοσίευση της 8156/2019 εκκαλούμενης απόφασης. Σύμφωνα, όμως, με όσα ρητά ορίζονται στη διάταξη του άρθρου 83 παρ.1 περ. α` εδ. τελ. του Ν. 4790/2021, η διετής προθεσμία της έφεσης συμπληρώθηκε μετά την παρέλευση από την προβλεπόμενη λήξη της επιπλέον δέκα (10) ημερών, ήτοι, ενόψει του ότι ήδη εκτός του χρονικού διαστήματος των ως άνω αναστολών είχε παρέλθει  από την προθεσμία αυτή χρονικό διάστημα [8 μήνες (από 12-7-2019 έως 12-3-2020) + 5 μήνες (από 1-6-2020 έως 29-10-2020)=] 13 μηνών, η καταληκτική ημερομηνία για την κατάθεση της έφεσης,  ήταν μετά την πάροδο άλλων (24-13=)11 μηνών από τις 6-4-2021 και την πρόσθεση και των 10 ημερών της παράτασης του άρθρου 83 παρ.1εδ. γ΄ του ν. 4790/2021, στις [(6-4-2021+11 μήνες)= 6-3-2022 + 10 ημέρες] στις 16-3-2022. Η κρινόμενη έφεση, όμως, όπως προαναφέρθηκε, ασκήθηκε στις 12-4-2022, δηλαδή, μετά την κατά τα ανωτέρω λήξη της πιο πάνω προθεσμίας στις 16-3-2022. Σχετικά δε με τον ισχυρισμό του εκκαλούντος ότι η έφεσή του είναι εμπρόθεσμη διότι οι ημέρες παράτασης της προθεσμίας των 10 και των 30 ημερών, που προβλέφθηκαν με τις διατάξεις των άρθρων 74 παρ.1 εδ. γ΄ του ν.4690/2020 και 83 παρ.1 του ν. 4790/2021 αντίστοιχα, αθροίζονται, σημειώνεται ότι, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στη μείζονα σκέψη, προϋπόθεση για την πρόσθεση και της παράτασης των 30 ημερών του άρθρου 74 παρ.1 εδ. γ΄ του ν. 4690/2020 στην καταχρηστική προθεσμία της έφεσης, ήταν η λήξη της να τοποθετείται χρονικά μετά το χρονικό διάστημα της πρώτης αναστολής (από 13-3-2020 έως 31-5-2020)  και πριν το  χρονικό διάστημα της δεύτερης αναστολής   (από 30-10-2020 έως 6-4-2021), στην ένδικη, όμως, περίπτωση, εφόσον η προθεσμία αυτή καταλήφθηκε και από τη δεύτερη αναστολή και έληξε μετά από αυτή υπό το δικονομικό καθεστώς που θέσπισε ο ν. 4790/2021,  εφαρμοστέα τυγχάνει η διάταξη του άρθρου 83 παρ.1 του νόμου αυτού (4790/2021), σύμφωνα με την οποία  για τις προθεσμίες που ανεστάλησαν από 30-10-2020 έως  6-4-2021 και έληξαν μετά από αυτό το χρονικό διάστημα, προβλέπεται παράταση μόνο 10 ημερών. Την παραδοχή αυτή του δικαστηρίου δεν μεταβάλλει η διάταξη της παρ.2 του  άρθρου 49 του ν. 4963/2022, σύμφωνα με την οποία η παράταση της λήξης της προθεσμίας των διαδικαστικών πράξεων που παρασχέθηκε με το άρθρο 74 παρ.1 εδ .γ΄ του ν. 4690/2020 και του άρθρου 83  παρ.1 εδ. γ΄ περ. α΄ του ν.4790/2021, ισχύει και για την καταχρηστική προθεσμία της έφεσης (άρθρ.518 παρ.2), διότι, σύμφωνα  και με τα εκτιθέμενα στη μείζονα σκέψη, σκοπός του νομοθέτη με την ως άνω πρόβλεψη ήταν να αποσαφηνίσει ότι και η καταχρηστική προθεσμία της έφεσης εμπίπτει στις παρατάσεις των δικονομικών προθεσμιών που χορηγήθηκαν με τις ως άνω διατάξεις και όχι η άθροιση των ημερών των παρατάσεων των 30 και 10 ημερών αντίστοιχα σε περίπτωση που η προθεσμία της έφεσης έληγε μετά τη δεύτερη χορηγηθείσα αναστολή, όπως ισχυρίζεται ο εκκαλών. Κατ’ ακολουθίαν των προαναφερομένων,  η ένδικη έφεση ασκήθηκε εκπροθέσμως και επομένως, πρέπει, μετά από αυτεπάγγελτο έλεγχο, αλλά και κατά παραδοχή του σχετικού ισχυρισμού της εφεσίβλητης, να απορριφθεί ως απαράδεκτη λόγω της εκπρόθεσμης άσκησής της (άρθρο 495 παρ.1, 518 παρ.2 και 532 ΚΠολΔ). Επίσης, λόγω της ήττας του εκκαλούντος, πρέπει  να διαταχθεί η εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου, ποσού εκατό (100) ευρώ, στο δημόσιο ταμείο, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 495 § 3 ΚΠολΔ. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων διότι η ερμηνεία των κανόνων δικαίου που εφαρμόστηκαν ήταν ιδιαίτερα δυσχερής (άρθρα  179, 183,  106, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ  αντιμωλία των   διαδίκων.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την έφεση  ως απαράδεκτη.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του  υπ’ αριθμ.  ……/2022 παραβόλου, ποσού εκατό (100) ευρώ.

ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ μεταξύ των διαδίκων τα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε  στο ακροατήριο του δικαστηρίου, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στη Θεσσαλονίκη, την 1^η Δεκεμβρίου 2022, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                  Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ